Aut haec tibi, Torquate, sunt vituperanda aut patrocinium voluptatis repudiandum.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quo plebiscito decreta a senatu est consuli quaestio Cn. Qui enim existimabit posse se miserum esse beatus non erit. Hoc loco discipulos quaerere videtur, ut, qui asoti esse velint, philosophi ante fiant. Hoc ipsum elegantius poni meliusque potuit. Non semper, inquam; Etiam beatissimum?

Itaque prima illa commendatio, quae a natura nostri facta est nobis, incerta et obscura est, primusque appetitus ille animi tantum agit, ut salvi atque integri esse possimus.

Duo Reges: constructio interrete. Haec dicuntur fortasse ieiunius; Quamquam id quidem licebit iis existimare, qui legerint. Itaque hoc frequenter dici solet a vobis, non intellegere nos, quam dicat Epicurus voluptatem. Sed quanta sit alias, nunc tantum possitne esse tanta. Ut enim consuetudo loquitur, id solum dicitur honestum, quod est populari fama gloriosum. Vide ne ista sint Manliana vestra aut maiora etiam, si imperes quod facere non possim. Hic quoque suus est de summoque bono dissentiens dici vere Peripateticus non potest. Sed vos squalidius, illorum vides quam niteat oratio. Cum id fugiunt, re eadem defendunt, quae Peripatetici, verba. At ille non pertimuit saneque fidenter: Istis quidem ipsis verbis, inquit; Ita relinquet duas, de quibus etiam atque etiam consideret.

Bork: Iam quae corporis sunt, ea nec auctoritatem cum animi partibus, comparandam et cognitionem habent faciliorem.
Bork: Quae cum praeponunt, ut sit aliqua rerum selectio, naturam videntur sequi;
Bork: Placet igitur tibi, Cato, cum res sumpseris non concessas, ex illis efficere, quod velis?
Itaque fecimus.: Nec tamen ullo modo summum pecudis bonum et hominis idem mihi videri potest.

Sed audiamus ipsum: Compensabatur, inquit, tamen cum his omnibus animi laetitia, quam capiebam memoria rationum inventorumque nostrorum.
Quodsi ipsam honestatem undique pertectam atque absolutam.
Est igitur officium eius generis, quod nec in bonis ponatur nec in contrariis.

Quid de Platone aut de Democrito loquar?

Iam quae corporis sunt, ea nec auctoritatem cum animi partibus, comparandam et cognitionem habent faciliorem. Quorum altera prosunt, nocent altera. Deinde qui fit, ut ego nesciam, sciant omnes, quicumque Epicurei esse voluerunt? Innumerabilia dici possunt in hanc sententiam, sed non necesse est. Cum autem in quo sapienter dicimus, id a primo rectissime dicitur. Non autem hoc: igitur ne illud quidem.

Quod nisi ita efficitur, quae Theophrastus de fortuna, de
dolore, de cruciatu corporis dixit, cum quibus coniungi
vitam beatam nullo modo posse putavit, vereor, ne vera sint.

Eodem modo is enim tibi nemo dabit, quod, expetendum sit, id
esse laudabile.

Alterum significari idem, ut si diceretur, officia media omnia aut pleraque servantem vivere.
Ita ceterorum sententiis semotis relinquitur non mihi cum Torquato, sed virtuti cum voluptate certatio.
Nulla profecto est, quin suam vim retineat a primo ad extremum.